Wódz wolnego świata

Dziś zaprzysiężono Baracka Obamę na 44. prezydenta USA (Mickiewicz miał słabość do tego numerka). W swej mowie inauguracyjnej do zgromadzonych nowy prezydent wezwał przywódców innych narodów (tych zwłaszcza co lubią posługiwać się terrorem) by pamiętali, że ich społeczeństwa będą ich cenić za to, co uda im się zbudować a nie za to, co uda im się zniszczyć. W budżecie Łodzi na zabytki ma być przeznaczone ok 5 mln. na utrzymanie mieszkań komunalnych (wiele kamienic w centrum) ok 13 mln. a na zakup wybiegu dla żyrafy i hipopotama 73 mln. Powiedzenie 100 lat za Murzynami nabiera w tym kontekście nowego wymiaru.

Prezydent trochę strasz(n)y

Konflikt między Kropkiem a radnymi zauważyli już nawet lokalni dziennikarze. Nikt jednak nie wysnuł zasadnego w końcu wniosku, że obchodzenie się z Radą Miejską jest w prostej lini wskazaniem, co prezydent mysli o obywatelach. Ostatecznie radni mają być naszymi reprezentantami. Są zatem obywatele godni poswięcania im maksimum czasu i uwagi - tacy, którzy w głębi swych serc pragną wolnego 6 stycznia i ci mniej interesujący, pragnący sprawnej komunikacji miejskiej. Ci drudzy mogą poczekać.

Wszystko to spiski są!

Debata toczona za pomocą oficjalnych pism oraz za pośrednictwem mediów pomiędzy Prezydentem Kropaszczenką a Przewodniczącym Rady Miejskiej Tomaszem Kacprzakiem byłaby zabawna gdyby nie fakt, że jest wyraźnym symptomem choroby umysłowej pierwszego obywatela Łodzi. Przewodniczący zwrócił się z zapytaniem do miłościwie nam panującego celem uzyskania odpowiedzi: kiedyż to ach kiedyż urząd raczy wykonać uchwałę Rady zobowiązującą tęgie umysły zatrudnione z naszych podatków do opracowania i przedstawienia strategii transportowej dla miasta.
Jakaż jest odpowiedź zapytywanego? Parafrazując: idź se pytaj kolegę z partii a nie mnie. Zadawanie niewygodnych pytań prezydentowi to wszak z pewnością próba umoczenia jego łaskawości w układ, rozgrywki personalne itp. A niechby nawet i tak było. Czy to ma cokolwiek do rzeczy? Tomasz Kacprzak wytrawnym mężem stanu nie jest ani nawet zanadto lotnym politykiem ale trudno mu odmówić racji - jako przewodniczący dba o realizację uchwały przez urząd. Psim obowiązkiem prezydenta jest wybrnąć z tego z twarzą. Jak podwładni nie realizują swoich obowiązków to o kim to świadczy? Jest taka piłkarska anegdota o uznanej drużynie mającej nieco gorszy okres, do której przyszedł nowy trener. Groził, że jeśli piłkarze się nie zmobilizują to wszystkich wymieni. Ale usłyszał wtedy od jej właściciela– jeśli będziesz chciał wymienić całą drużynę to... wymienimy trenera.
Kiedy wreszcie społeczność Łodzi poczuje się właścicielem miasta i drużyny urzędniczej? (głos wołającego na puszczy).

Frontem do klienta

W przepastnym gmachu przy Piotrkowskiej 104 mieści się źródło wszelkiego zła... Po jednej stronie korytarza gabinety mają prezydenci i wiceprezydenci Łodzi po drugiej zaś radni. Pomiędzy obiema częściami korytarza jest ziemia niczyja zwana bufetem a vis a vis niej mała sala obrad. Gdzieś na skrzyżowaniu tych szlaków widać szklane, przezroczyste drzwi gabinetu prezydenta. Drzwi - symbol dostępności władzy. To tu, my, niegodni, możemy próbować składać swe nikczemne i mało istotne prośby o dostąpienie zaszczytu ujrzenia oblicza prezydenta. W tych nielicznych dniach gdy bawi w swoim królestwie. Oczywiście, o ile komuś w ogóle zaświta taki durny pomysł, by z czymkolwiek tu przyłazić.
Ruch na korytarzach zwykle jest niewielki, chyba, że szykuje się konferencja albo sesja rady miejskiej. Na sesjach radni radzą i podejmują uchwały, które potem Pełnomocnik Inicjatywy Obywatelskiej Przywrócenia Święta Trzech Króli realizuje albo i nie. Jak tam mu się chce. Jak wypełni uchwałę to dobrze, radość nastaje w gabinetach radnych, a jeśli nie wypełni? Taka na przykład strategia rozwoju komunikacji miejskiej. Czy to jest komu potrzebne, czy to jest miłe, czy to jest przyjemne, się pytam? No okej, jak pan pełnomocnik powróci ze swej kolędy po stolicy być może zajmie się tymi głupotami. Być może, bo być może będzie realizował własną strategię - prolotniczą.
A radni jak zwykle będą bezradni... Nawet oni zdają sobie sprawę z bezdennej głębi swej nieskuteczności. Jedyny realny sposób zmiany władzy to przeprowadzenie referendum odwoławczego, co przy kompletnej politycznej impotencji mieszkańców Łodzi raczej się nie zdarzy. Poza tym Kropek odpowiada przed Bogiem i historią i ponoć trochę przed św. Faustyną. Radni mogą go najwyżej zaciągnąć przed Komisję Rewizyjną. Albo wysłać interpelację z zapytaniem dlaczegóż kolejna uchwała nie jest realizowana. A potem jeszcze sobie mogą czekać odpowiedzi...

Prawdziwi Prezydenci

Dla mieszkańców Królestwa Łodzi, którzy nie żyli dłużej w innym miejscu niż to zbolałe miasto może wydawać się to nieprawdopodobne, ale istnieją w Polsce ludzie, którzy godni są noszenia miana Prezydenta - Gospodarza Miasta. Czytanie rozmów z nimi to dla poddanych Jerzego Pobożnego szok i zniszczenie, ale zapewniam - raz w życiu trzeba:

Rzeszów - Tadeusz Ferenc
Gdynia - Wojciech Szczurek
Wrocław - Rafał Dutkiewicz

I pomyśleć, że w drugim mieście Polski na tronie od 6 lat zasiada upiorny władca, którego jedyną heroiną są podróże zagraniczne oraz robienie w Warszawie wiochy w walce o jakieś bzdurne święto. Kto w tym królestwie mieszka? Lemingi?

Dwór Jerzego Kropiwnickiego

Jak każdy feudalny władca Jerzy Kropiwnicki posiada dwór pełen wasali nie szczędzących wazeliny dla wsparcia jego chorych działań, jak np. obdarowywania Kościoła Katolickiego sztabami złota z okazji święta trzech króli.

Kto tworzy dwór? Pomoże nam to ustalić pewien link. Tutaj znajduje się lista władz pewnej nic nie znaczącej partii - ZChN. Listę tę zestawimy teraz z członkami dworu Królestwa Łodzi.

Jerzy Kropiwnicki - wiadomo, w ZChN prezes (do 2004 roku), w Łodzi władca wizytujący czasem swoje królestwo.

Grzegorz Kaźmierczak - w ZChN zastępca prezesa, w Królestwie szef MPO - miejskiego giganta narzucającego łodzianom horrendalne stawki za sprzątanie.

Włodzimierz Tomaszewski, Mirosław Wieczorek - w ZChN viceprezesi, w królestwie wicekrólowie. Po odwołaniu Marka Michalika wystarczyło spojrzeć na listę ZChN żeby wiedzieć, kto zajmie jego miejsce.

Karol Chądzyński - członek zarządu. Były wicekról Łodzi. Aktualnie w spółce Zieleń Miejska grzeje ciepłą posadkę za pięciocyfrową sumkę.

Urszula Trochanowska - w ZChN zwykła członkini, toteż na dworze jedynie drugi (z dwojga - obok Kaźmierczaka) członek zarządu MPO.

Wojciech Łaszkiewicz - delegat ZChN na zjazd. Viceprezes Królewskich Portów Lotniczych Lublinek - okna na świat Jerzego Kropiwnickiego jedynej drogi ucieczki od szarej rzeczywistości królestwa, którym nie chce mu się rządzić.

Maria Maciaszczyk - członek ZChN, szefowa dworu Króla, zawsze gotowa do bycia p.o. prezydenta.

Zrozumienie składu dworu, istoty doboru jego członków oraz zasad jakim się rządzi to klucz do zrozumienia dlaczego Jerzy Kropiwnicki mimo nie pełnienia obowiązków prezydenta przez tyle lat może utrzymać się na szczycie mamiąc ciemne owieczki obietnicami usłużności wobec kleru i wierności tradycjom patriotyczno-narodowym. Poszczególni członkowie dworu są na tyle ciekawymi postaciami, że doczekają się tutaj bliższej charakterystki.

Ale wstyd!

Cała Polska za pośrednictwem TVN24 mogła oglądać wyczyny pRezydenta Kropiwnickiego.
Co za wstyd, wstyd i żenada.

Buta, pycha i zarozumialstwo. Dodatkowo cała szopka pod sejmem.
Na litość boską, dlaczego ta wiocha jeszcze podkreślała że przyjechała z Łodzi?

I tu zastanowienie, skoro Jerzy Kropiwnicki podkreśla, że jest tylko przewodniczącym komitetu na rzecz przywrócenia dnia wolnego w święto Trzech Króli, czemu tak bardzo podkreśla że jest prezydentem Łodzi? Odpowiedź jest bardzo prosta! Pan pRezydent był w Warszawie służbowo. TAK łodzianie, płaciliśmy panu Jerzemu za tę szopkę.

Kropiwnicki w programie "Kropka nad i"

Kolędowali w ramach obowiązków służbowych - artykuł w Gazecie Wyborczej